Ook alweer de veertiende post met een gedicht (of meerdere) van SvE. Het zijn er twee in deze post, omdat ik 1: al sinds de 20ste niet meer gepost heb op m'n blog, o.a. door mijn aanwezigheid in Dessel vorig weekend, en 2: lui ben en me er schuldig over voel :p
Volgende deel van Gemiste Kansen is in de maak. Tegen zondagnamiddag/avond zou die erop moeten staan. Abonneer je op de RSS-feed om verwittigd te worden bij nieuwe posts ^^
Twee ogen zien een Waarheid
die enkel Tweedracht kan beleven
want zowel wraak als vergeving
zijn immer in de maak
De dood nog niet gesmaakt
besluit Hij om te nemen
een mens die Hem leven heeft gegeven
En hij die dacht dat niets kon deren
en onder een stralende zon
tussen het lange gras, blijdschap beleefde
keek onbevangen op, toen Hij
met duizend schreiende,
vloekende monden
op hem afstormde, en innam
waar een deel van Hem ontstond
vrijdag 29 juni 2007
woensdag 20 juni 2007
Gemiste kansen 7
Het duurde een tijdje voor ik er weer in kwam, maar ik geloof dat ik de smaak weer te pakken heb ^^ Het zevende deel van Gemiste Kansen!! *blijheid*
Het verhaal heeft een lange aanloop, maar de gebeurtenissen zijn zich al aan het ontwikkelen, een beknopt verhaal kan alleen maar de diepte van het verhaal beknotten. Hopelijk bevalt dit nieuwe deeltje je, en laat gerust een berichtje na.
Ik kroop onder de lakens en kneep in haar borsten. Als je stout bent doe je het beter goed. Ik ving een klap, het deed geen pijn. M'n armen gleden rond haar en ik zoende haar zachtjes op de mond. Alles wat ik nodig had was daar, in die kamer, dat moment. Haar huid zo zacht en warm, en die verrukkelijke vormen. Ik was pudding in haar handen, net als haar borsten dat waren in de mijne. Achteraf kan je relativeren en zeggen dat het allemaal een illusie was, maar het leek allemaal zo echt, vooral de tweeling dan. Nog altijd ruik ik haar wanneer ik aan haar denk. Iemand liefhebben is het meest zalige gevoel dat een mens kan beleven, en ik sla mezelf nog altijd voor het hoofd dat ik haar heb laten gaan. Tragedies zijn nooit ver weg, maar deze was enkel voor mij, zij kon verder gaan met haar leven, ik niet.
Het werd al wat later op de avond en ik volgde halfelings een gesprek over een vermoord meisje dat niemand onder ons persoonlijk kende, maar waar de media een vette kluif aan hadden en het op de voorpagina zetten. Wat er zo belangrijk aan was kon er bij mij niet echt in. Moord, slagen en verwondingen, verkrachting waren van elke tijd en elke plaats in de menselijke geschiedenis. De aanleg tot gruwel zit in het diepste van de mens verweven, Het enige verschil was dat er nu media waren om het in onze neus te wrijven. Ik volgde misschien de richting journalistiek, en wist dus wat de mensen wilden lezen, maar zo uitzonderlijk waren de meeste dingen eigenlijk niet. Ik liet het gezwans maar even voor wat het was en ging een pint bestellen aan de toog. Op de uitbater kon je hoe dan ook soms wel een kwartier wachten voor hij zin had om je te bedienen. Een hatelijke kerel die iedereen toch graag had, hij amuseerde zich met het ergeren van z'n klanten, maar in ruil kreeg je die sfeer die zo eigen was aan het café. De muziek was ook wel een aanleiding. Geen enkele andere zaak kreeg het in z'n hoofd om rock en metal te draaien in het kleine Koekelare, één van de mooie maar slaperige gemeentes in de westhoek. Bij nader inzien was er geen enkel dorp of stadje in de streek waar veel te doen was, maar dat was geen excuus.
Met mijn perfect getapt pint op de tafel gezet, papte ik wat aan met Steph. Niet dat het ooit zou lukken, maar ze was nu eenmaal een roos onder madeliefjes, venijnig, maar heet. Ik wou altijd al een papaver zijn, verslavend en bedwelmend als de stof die erin zat, maar ik was eigenlijk een klimop, hoewel ik niet veel vrouwen beklommen had in m'n leven. Ik klampte me vast aan een vriendschap, probeerde vriendschappen te smeden zo diep als de zee. Dat lukte me ook, maar ten koste van die romantische liefde. Misschien hunkerde ik er wat teveel naar. Een tweede keuze zou een varen zijn. Mijn zaad verspreiden en voor honderden, zoniet duizenden nakomelingen zorgen, de wat geringe overlevingskansen van het nageslacht door onderlinge concurrentie zou ik er maar bijnemen. Steph kwam dichter zitten en glimlachte naar me. Verrast trok ik een wenkbrauw en een mondhoek op. Misschien was ik vanavond toch de melk die bij de kat was gezet. Toen kwam er een pauze, zo één waar je verward en zenuwachtig van raakte, en hoewel die maar tien seconden duurde een klein jaar leek. Ik voelde altijd wel wat voor haar, een diepe affectie, dat zeker, de rest was een vraagteken. Maar met enkel vriendschap krijg je geen zo'n lange gaten in een gesprek. De stilte werd verbroken door Sarah die blijkbaar eens wilde trakteren. De alcohol ging goed binnen, dus bestelde ik nog maar een pint. Steph bestelde hetzelfde, en Sarah verdween even van het toneel. Met mijn teerbemind gezelschap praatte ik nog wat over de komende examens, en de zorgen die ik me errond maakte. Over de vreemde situatie met Alea repte ik geen woord. Je kan geen meisje binnendraaien als je over een andere begint, of ze moet wel een heel verstoorde hormonenbalans hebben. Ze sloeg haar arm om m'n middel en wreef er enthousiast. Ik zei 'merci' en 'je bent een schat, weet je?', legde mijn arm rond haar schouders en keek haar in de ogen. Ze trok een schattig pruillipje en ik zoende haar op de wang. Voor de tweede keer deze week was het raak. Een unicum in mijn duistere universum. Sarah kwam terug met twee pintjes en een cola light, en mijn arm hief zich op en verwijderde zich van de nimf die naast me zat. Het viel Sarah ongetwijfeld op, en perste haar lippen maar samen om er maar niets over te zeggen.
Het verhaal heeft een lange aanloop, maar de gebeurtenissen zijn zich al aan het ontwikkelen, een beknopt verhaal kan alleen maar de diepte van het verhaal beknotten. Hopelijk bevalt dit nieuwe deeltje je, en laat gerust een berichtje na.
Ik kroop onder de lakens en kneep in haar borsten. Als je stout bent doe je het beter goed. Ik ving een klap, het deed geen pijn. M'n armen gleden rond haar en ik zoende haar zachtjes op de mond. Alles wat ik nodig had was daar, in die kamer, dat moment. Haar huid zo zacht en warm, en die verrukkelijke vormen. Ik was pudding in haar handen, net als haar borsten dat waren in de mijne. Achteraf kan je relativeren en zeggen dat het allemaal een illusie was, maar het leek allemaal zo echt, vooral de tweeling dan. Nog altijd ruik ik haar wanneer ik aan haar denk. Iemand liefhebben is het meest zalige gevoel dat een mens kan beleven, en ik sla mezelf nog altijd voor het hoofd dat ik haar heb laten gaan. Tragedies zijn nooit ver weg, maar deze was enkel voor mij, zij kon verder gaan met haar leven, ik niet.
Het werd al wat later op de avond en ik volgde halfelings een gesprek over een vermoord meisje dat niemand onder ons persoonlijk kende, maar waar de media een vette kluif aan hadden en het op de voorpagina zetten. Wat er zo belangrijk aan was kon er bij mij niet echt in. Moord, slagen en verwondingen, verkrachting waren van elke tijd en elke plaats in de menselijke geschiedenis. De aanleg tot gruwel zit in het diepste van de mens verweven, Het enige verschil was dat er nu media waren om het in onze neus te wrijven. Ik volgde misschien de richting journalistiek, en wist dus wat de mensen wilden lezen, maar zo uitzonderlijk waren de meeste dingen eigenlijk niet. Ik liet het gezwans maar even voor wat het was en ging een pint bestellen aan de toog. Op de uitbater kon je hoe dan ook soms wel een kwartier wachten voor hij zin had om je te bedienen. Een hatelijke kerel die iedereen toch graag had, hij amuseerde zich met het ergeren van z'n klanten, maar in ruil kreeg je die sfeer die zo eigen was aan het café. De muziek was ook wel een aanleiding. Geen enkele andere zaak kreeg het in z'n hoofd om rock en metal te draaien in het kleine Koekelare, één van de mooie maar slaperige gemeentes in de westhoek. Bij nader inzien was er geen enkel dorp of stadje in de streek waar veel te doen was, maar dat was geen excuus.
Met mijn perfect getapt pint op de tafel gezet, papte ik wat aan met Steph. Niet dat het ooit zou lukken, maar ze was nu eenmaal een roos onder madeliefjes, venijnig, maar heet. Ik wou altijd al een papaver zijn, verslavend en bedwelmend als de stof die erin zat, maar ik was eigenlijk een klimop, hoewel ik niet veel vrouwen beklommen had in m'n leven. Ik klampte me vast aan een vriendschap, probeerde vriendschappen te smeden zo diep als de zee. Dat lukte me ook, maar ten koste van die romantische liefde. Misschien hunkerde ik er wat teveel naar. Een tweede keuze zou een varen zijn. Mijn zaad verspreiden en voor honderden, zoniet duizenden nakomelingen zorgen, de wat geringe overlevingskansen van het nageslacht door onderlinge concurrentie zou ik er maar bijnemen. Steph kwam dichter zitten en glimlachte naar me. Verrast trok ik een wenkbrauw en een mondhoek op. Misschien was ik vanavond toch de melk die bij de kat was gezet. Toen kwam er een pauze, zo één waar je verward en zenuwachtig van raakte, en hoewel die maar tien seconden duurde een klein jaar leek. Ik voelde altijd wel wat voor haar, een diepe affectie, dat zeker, de rest was een vraagteken. Maar met enkel vriendschap krijg je geen zo'n lange gaten in een gesprek. De stilte werd verbroken door Sarah die blijkbaar eens wilde trakteren. De alcohol ging goed binnen, dus bestelde ik nog maar een pint. Steph bestelde hetzelfde, en Sarah verdween even van het toneel. Met mijn teerbemind gezelschap praatte ik nog wat over de komende examens, en de zorgen die ik me errond maakte. Over de vreemde situatie met Alea repte ik geen woord. Je kan geen meisje binnendraaien als je over een andere begint, of ze moet wel een heel verstoorde hormonenbalans hebben. Ze sloeg haar arm om m'n middel en wreef er enthousiast. Ik zei 'merci' en 'je bent een schat, weet je?', legde mijn arm rond haar schouders en keek haar in de ogen. Ze trok een schattig pruillipje en ik zoende haar op de wang. Voor de tweede keer deze week was het raak. Een unicum in mijn duistere universum. Sarah kwam terug met twee pintjes en een cola light, en mijn arm hief zich op en verwijderde zich van de nimf die naast me zat. Het viel Sarah ongetwijfeld op, en perste haar lippen maar samen om er maar niets over te zeggen.
maandag 18 juni 2007
Schreeuw van Evanga 13
Terug van weggeweest ^^ Hieronder staat het nieuwe gedicht uit SvE, pdf is ook bijgewerkt. Ook: vanaf dat ik weer inspiratie (en zin) krijg om verder te werken aan Gemiste Kansen vind je het hier (en enkel hier) terug! Abonneer je gerust op de rss-feed om een berichtje te krijgen vanaf dat er een nieuwe post is.
HF, Kame
De Duistere kruipt dichter
als een onzekere wolf
niet wetend of Hij werk'lijk
voor zijn prooi wil gaan
Als een donker onheil
een onweerswolk in de verte
de schaduw geworpen
aan de rand van het bestaan
de wroeging evenzeer
een deel van Zijn lichaam
HF, Kame
De Duistere kruipt dichter
als een onzekere wolf
niet wetend of Hij werk'lijk
voor zijn prooi wil gaan
Als een donker onheil
een onweerswolk in de verte
de schaduw geworpen
aan de rand van het bestaan
de wroeging evenzeer
een deel van Zijn lichaam
zaterdag 9 juni 2007
Oneliners/quotes
Vandaag had ik zin om een paar oneliners/quotes te verzinnen, en zoals gewoonlijk bij mij kunnen die soms een beetje grof en seksistisch overkomen. Mijn raad is ze niet serieus te nemen, of ze gewoon niet te lezen :p Ze zijn in het Engels, maar qua woordenschat valt het echt hééél goed mee.
Enjoy ^^
If you're trying to get yr hands on some bottom, just slap one, they might get upset, but at least you were half way there!
Romance is overrated, it's like foreplay without the sex.
Paradise always has its litter
Men might be pigs, but women are ingrowing warts... but even if you're a wart, you can look like a cute extra nipple
My anxiety is expanding, you know, like your bottom
A tight bottom is like an eclair without the pudding
Fear is caused by the paranoia something awful is going to happen to you
Pudding can go in, but it rarely comes out, it just seeks its way to enlarge the parts you think are the most attractive
A nipple is like a tiny breast with a nipple on top, suffering from an allergic reaction.
A strong arm has seen a lot of practice.
Women are always in a good mood when they're going out with their fat girlfriend.
Porn is the expression of male admiration for cheap women.
I'm not being hard on you, there's like a three feet distance between us!
Nipples are an orientation point for blind people having sex.
Enjoy ^^
If you're trying to get yr hands on some bottom, just slap one, they might get upset, but at least you were half way there!
Romance is overrated, it's like foreplay without the sex.
Paradise always has its litter
Men might be pigs, but women are ingrowing warts... but even if you're a wart, you can look like a cute extra nipple
My anxiety is expanding, you know, like your bottom
A tight bottom is like an eclair without the pudding
Fear is caused by the paranoia something awful is going to happen to you
Pudding can go in, but it rarely comes out, it just seeks its way to enlarge the parts you think are the most attractive
A nipple is like a tiny breast with a nipple on top, suffering from an allergic reaction.
A strong arm has seen a lot of practice.
Women are always in a good mood when they're going out with their fat girlfriend.
Porn is the expression of male admiration for cheap women.
I'm not being hard on you, there's like a three feet distance between us!
Nipples are an orientation point for blind people having sex.
woensdag 6 juni 2007
Schreeuw van Evanga 12
Tweede gedicht uit het deel: Het weerloze Bestaan. Deze zal morgen bij de pdf gevoegd worden als ik er tijd/zin voor/in heb. Een betere opmaak zal er dan eventueel ook zijn. Have fun ^^
Verwikkeld zijn ze als wortels
het verleden, heden en toekomst
met de grond die hen omarmt
Het eeuwige verlies
eens het verleden, vervuild en onleefbaar
het nu en dan wurgt
en enkel plaats is
voor een zielige nostalgie
waaruit een bitter sarcasme
als een gapende mond van aarde
verstikkende walmen verspreidt
*PS: vind je sommige gedichten/teksten te pessimistisch of negatief? Denk er dan gewoon aan dat het net de miserie, de pijn, het imperfecte, de radeloosheid en wanhoop, en alle "onaangename" dingen zijn die ons de creativiteit schenken.
"In een perfecte wereld is er geen noodzaak voor creativiteit, en is kunst een concept waar niemand ooit toe zou verleid worden, omdat er geen enkel nut voor zou zijn."
SvE kan ook zo worden geïnterpreteerd om een gelijkaardige gedachtengang weer te geven.
Verwikkeld zijn ze als wortels
het verleden, heden en toekomst
met de grond die hen omarmt
Het eeuwige verlies
eens het verleden, vervuild en onleefbaar
het nu en dan wurgt
en enkel plaats is
voor een zielige nostalgie
waaruit een bitter sarcasme
als een gapende mond van aarde
verstikkende walmen verspreidt
*PS: vind je sommige gedichten/teksten te pessimistisch of negatief? Denk er dan gewoon aan dat het net de miserie, de pijn, het imperfecte, de radeloosheid en wanhoop, en alle "onaangename" dingen zijn die ons de creativiteit schenken.
"In een perfecte wereld is er geen noodzaak voor creativiteit, en is kunst een concept waar niemand ooit toe zou verleid worden, omdat er geen enkel nut voor zou zijn."
SvE kan ook zo worden geïnterpreteerd om een gelijkaardige gedachtengang weer te geven.
zaterdag 2 juni 2007
Schreeuw van Evanga 11
Het eerste gedicht uit het derde deel van Schreeuw van Evanga, wat "Het weerloze Bestaan" heet. De pdf zal spoedig geüpdate worden, maar opmaak is wel voor na de examens, wanneer ik er meer tijd voor heb.
Een wank'lende gestalte onder invloed
beweegt zich door de gangen
van een paleis groots in need'righeid
waar gastvrijheid de beminning is
Doezelend komt Zij wakker
de in onrust geschapen droom
gestaag een gevaarlijk komen
weerloos in vergulde ketens
Een ruisende wind vanuit de kier
ogen gluren met bitt're pijn
een verstarde gedaante in twijfel
bevangen door een kilheid
Spoedig komt Hij aan
de tekens in gedachten
van nakende rampspoed
maar niet het begin
niet het einde van
Het weerloze bestaan
Een wank'lende gestalte onder invloed
beweegt zich door de gangen
van een paleis groots in need'righeid
waar gastvrijheid de beminning is
Doezelend komt Zij wakker
de in onrust geschapen droom
gestaag een gevaarlijk komen
weerloos in vergulde ketens
Een ruisende wind vanuit de kier
ogen gluren met bitt're pijn
een verstarde gedaante in twijfel
bevangen door een kilheid
Spoedig komt Hij aan
de tekens in gedachten
van nakende rampspoed
maar niet het begin
niet het einde van
Het weerloze bestaan
Abonneren op:
Posts (Atom)
