Schreeuw van Evanga 5

Tweede gedicht uit deel II van SvE.

En als een scharlaken draad
krullen haar lippen
dun maar begeerlijk
een net niet bloederig rood
gesierd met diepliggende ogen
indringend en speels
met één simpele blik
waarachtig doch ironisch
in eeuwigdurende tweestrijd

Muziekbedenkingen

Toen ik naar wat liedjes van Ensiferum aan het luisteren was die ik al een hele tijd niet had opgelegd, moest ik denken aan de persoon met wie ik die muziek voor het eerst hoorde. Eén van de universele aspecten bij mensen is dat muziek herinneringen kan oproepen, waarover dit stukje poëzie dan ook gaat.

Wat doe je als je muziek hoort
die je herinnert aan iemand
die jou allang vergeten is

Waarom blijf je even stilstaan
aarzel je om verder te gaan
terwijl het deuntje speelt

Wat doe je als je muziek hoort
die je wegneemt naar tijden
pijnlijk en heerlijk tegelijk

Waarom blijf je even stilstaan
om te denken, overpeinzen, twijfelen
of je er niet iets aan kon veranderen

Hoe komt het dat je verdergaat
van zodra het deuntje uit je hoofd
verdwijnt zo vlug het kwam

Wat doe je als je muziek hoort
die je herinnert aan iemand
die ooit alles betekende voor je

Schreeuw van Evanga 4

Het eerste gedicht van deel 2: Frivoliteiten. Veel minder donker dan het vorige deel. Vooral de liefde en alle "frivoliteiten" errond komen hier aan bod :p

In een verliefde waanzin
draai ik mij, in bochten
waar enkel gekken zich in bewegen

Voorspelbaar het beleefde
zonder acht op wat is
en al het kwade dat
waarschuwt en beslist
wat komt, wanneer
onverwacht en onsubtiel

Onverschillig, want ik wil

Dromen

Dromen kunnen toch zo echt lijken, en soms wil je ze ook als echt ervaren. Dromen zijn niet echt, maar kunnen je pijn doen, wanneer je de waarheid toch moet aanschouwen en aanvaarden. Het lijkt een tegenstrijdigheid, maar tegenstrijdigheden bestaan niet. Dromen zijn echt, maar enkel voor zij die erin leven.

Ik keek op van mijn glas
en staarde nog maar eens
in de ogen van die prachtige illusie
ogen die terugkeken
maar er eigenlijk enkel waren
in mijn kleine fantasie
wat het niet minder heerlijk maakte
het gevoel dat iemand je herkent
je wezen ziet en er van houdt

Zelfs al wordt ze niet gezien
door de echte mensen
die me achteloos voorbijlopen
geef mij maar die droom
laat me er maar in leven
ze is alles wat ik wil
behalve echt
voor hen

Schreeuw van Evanga 3

Het vijfde en laatste gedicht van deel I: Genese. Woensdag post ik het eerste gedicht van deel II: Frivoliteiten. Zoals de naam doet vermoeden iets minder donker :p.


Elke vervuilde en vuile gedachte
spoelt aan in het bewustzijn
eeuwig verdoemd met zonde
die nooit de zijne was

Voedend en opvoedend
wordt vorm gegeven aan het kwaad
dat vol angst, haat en grieven, opstaat

Verlangend het bestaan te wreken
ver van de ogen van zijn scheppers
die onwetend, zichzelf veroordeelden
en hem elke kaart in handen geven


Iets wat ik nog wil opmerken: vandaag op "msn vandaag" verscheen als kop van één van de hoofdartikels "Iran vows to press on with nuke work." Een ongelukkige en onterechte kop, die duidt op de partijdigheid van de uitgever ervan. De westerse landen weten totaal niet of Iran bezig is met een atoomwapen of niet, dat is ook te lezen in het artikel. Een kop is echter een kop, en moet correcte informatie weergeven over de onderstaande inhoud. Zet dat soort kop in een krant en de halve wereld gelooft dat het bewezen is dat Iran een kernbom wil maken. Dit soort partijdigheid is wat het imago van de journalist schaadt, omdat het over de schreef gaat, en doet vermoeden dat de uitgever een persoonlijke agenda heeft.

Ver(re)gaand

Dit is geen gedicht uit "Schreeuw van Evanga", maar een recent stukje waar ik plots op kwam. Maandagnamiddag zet ik het vijfde gedicht van SvE op de blog. Als iemand een leuke link heeft ivm literatuur of gedichten, zet gerust een comment onder de meest recente post.

In al je plannen zag ik je waanzin
die je gedachten vormden, deden kronkelen
alles wat je geest was, draaide en verdraaide
terwijl ik machteloos toekeek
naar je vrije val, uit de werk'lijkheid

Als met een spons op het strand
trok het leven langzaam weg
langzaam alle vocht sijpelend
in het gulzige zand, niet meer dan
de opdringerige realiteit

Maar hoop is altijd, en eeuwig
gesloten in het hart dat wil
dat alle verdorvenheid en blasfemie
even vergankelijk is
als het gezond verstand, in nood

Schreeuw van Evanga 2

Hieronder vind je het vierde gedicht van het eerste deel van mijn bundel (een mondvol?). Wanneer ik aan het einde van mijn bundel kom zal ik eventueel het hele geval in pdf-formaat op de blog zetten. Innieweis, happy reading ^^

De restanten van leven en zonde
vernieuwen en herenigen zich
in een nieuw verderf'lijk orgaan
spuiend de zwartgalligheid
van wat is voorgegaan

Als een krioelende massa
verspreidend, drijvend en verterend
het licht het onderliggende ontbrekend

En zo groeit, een wraak in de maak
om elke zonde terug te geven
aan zij die opdwongen, Zijn bestaan

Schreeuw van Evanga

Al enige tijd ben ik bezig met een gedichtenbundel, "Schreeuw van Evanga", waarmee ik blijf struikelen om er een goed einde aan te brengen. Omdat ik wil weten wat jullie ervan denken, en om sommigen misschien wat leesplezier te verschaffen :p zal ik af en toe een stukje op de site zetten. Hier zijn alvast de eerste drie van het eerste deel(tje) ^^

Deel I: Genese

Een zilveren maan schijnt neer
op een onbezoedeld woud
waar vrij de bomen buigen
voor stille wind en vreedzaamheid

Het speelse geweten tiert welig
de zonde in de mens broedt en broeit
gedachten spelen immer
met de weerloze, naïeve prooi

Maar behoedzaam boodt Zij aan
het kwade te vergeven
en meer nog, weg te nemen
om nimmer terug te keren

Het verdorvene verbannen
weggesneden van onder mensenhuid
zodat zij als Haar waren
De eeuwig jonge koningin
de Zuiverheid, in eigen persoon

-----------------

Het zwaard en kuras verloren
verteerd door de tijd die doet vergeten
geen wapens om te verdedigen
want zij zijn er enkel
om het leven te nemen

De nacht brengt enkel duisternis
onbestaande het idee van vuur
vuur brengt brand, brand brengt angst
maar gewillig ontberen zij
wat kwaad en destructief kan zijn

De onwetendheid als een geschenk
onzuiverheden weggedistilleerd
creëerend de goede mens
onnozel en geblinddoekt

-----------------

Maar de Onschuld, die vergaat
vroeg of laat, onafwendbaar
de ommekeer
stapt met rasse schreden voort

Niet merkend dat de hinderlaag
als een ondoordringbaar moeras
de bestemming heeft verzwolgen

Enkel het lichaam wordt gewassen
in de stroom van zuiver water
die vervuild en onteerd, de weg voortzet
tot aan de eindeloze zeeën
de uiterlijke tekens van ons verderf
uitbrakend, in dat ontembaar zoute meer