Gemiste Kansen 10

Myes, het tiende deel van Gemiste Kansen ^^ HF


Wakker worden met een been die op je maag lag en bevallige borsten waar je net niet in gestikt was had z'n charmes. Toch bleef ik erbij dat het een slecht idee was. Ze sliep nog, en ik moest dringend gaan, dus schoof ik van onder haar heen en deed m'n kleren aan. Dat duurde even, ze lagen verspreid door heel haar kamer. Ondertussen nam ik ook eens de tijd om haar kamer wat te bekijken, die had ik nog niet gezien. Wie weet zag ik hem nooit meer. Het was opvallend roze, net als een babykamer, en het weerkaatsende licht dat door het raam viel maakte dat de hele kamer roze opgloeide. Me snel wurmend in m'n kleren bedacht ik dat ik niet eens wist waar het toilet was. Na even te overwegen besloot ik haar maar zachtjes wakker te maken. “Steph?” zei ik zachtjes, en wreef zachtjes over haar rug. Een miserabele kreun flapte uit haar mond, maar ze bleef haar ogen dichthouden. “Waar is het toilet?” fluisterde ik vervolgens. “Tweede deur rechts” kwam er bijna ijlend uit, waarop ze de deken tot over haar hoofd trok om het licht weg te houden. Ik stond op en opende de deur.

Na een vluchtige blik leek het me “veilig” om de gang in te komen. Ik had er geen idee van hoe haar ouders hierop zouden reageren, maar als het enigszins dezelfde reactie was als die van mijn ouders... zou die niet al te positief zijn. Een rampscenario waarin haar vader me aan m'n nekvel vastgreep om me vervolgens op straat te gooien flitste door mijn gedachten. Op m'n grijze sportsokken sloop ik door de gang naar de tweede deur rechts, en opende die heel zachtjes. Toen besefte ik pas dat ik een fout had gemaakt. Want aan welke kant van de gang was het? Toch bleef ik de deur heel zachtjes openen, en voelde ik m'n blaas enthousiast worden omdat die dacht dat hij dicht bij het toilet was. Het was te donker, veel te donker in die kamer. Ik gluurde om het hoekje en zag toen wat beweging, en een tweepersoonsbed! Een slaperig gemompel steeg op van onder de dekens, en ik besloot snel de deur weer dicht te doen. Met een heel fijn gepiep sloot ik de deur, wat natuurlijk weer gewèldig was op zo'n moment, maar ik hoorde verder niets van geluid. Één van de andere dingen in de kamer die ik opmerkte was dat er maar één bobbel in het bed was. De ander was dus al op. Na een fijn getrippel naar de deur aan de andere kant van de gang, opende de deur geluidloos. Een kleine zucht van opluchting ontviel van me, en dan spurtte ik naar het toilet om mijn behoefte te doen.

Ik was net m'n broek terug aan het optrekken, toen iemand de trap op liep. Het beste was er niet op te reageren of stil te zijn. Ik trok het toilet door en zag mijn drol in een vicieuze cirkel opgeslokt worden. Het water van het wastafeltje spoelde net over mijn handen toen de deur openging en ik oog in oog stond met de here des huizes. Ik knikte en zei goeiemorgen, waarbij ik mijn trillende handen onder het koude water verborg. Een geluk dat ik gekleed was, ik had geen zin om naakt op de straatstenen te belanden. Voor vier seconden nam hij me met grote ogen op, waarna hij zijn mond vertwijfeld opendeed, nog niet de keuze gemaakt hebbende of hij iets zou zeggen. Hoe zou je zelf zijn als je een wildvreemde in je badkamer tegenkwam? Het initiatief moest blijkbaar van mijn kant komen deze keer. In tegenstelling tot zijn dochter had de man niet zo'n grote zin voor initiatief. “ik ben gisteren met eh... Steph meegekomen.” De waterkraan ging dicht, maar zijn kin hing nog altijd te laag. Dit riep op tot wanhopige maatregelen. “ik ben Nathan, haar...” hopelijk kreeg hij geen toeval “vriendje.” Twee ruwe wenkbrauwen gingen omhoog en een kaak werd terug in zijn normale positie gebracht. “wel, aangenaam, ik ben Ronald, Stephanie's papa.” kwam er met een hogere stem dan verwacht van tussen zijn lippen. Mijn vingers hadden zin om plukken baard uit te trekken, maar ik bedwong ze door mijn hand uit te steken naar de man. Hij nam die aan en schudde hem krachtig. Hij wou niet weten waar die allemaal had gezeten vannacht.