Schreeuw van Evanga

Al enige tijd ben ik bezig met een gedichtenbundel, "Schreeuw van Evanga", waarmee ik blijf struikelen om er een goed einde aan te brengen. Omdat ik wil weten wat jullie ervan denken, en om sommigen misschien wat leesplezier te verschaffen :p zal ik af en toe een stukje op de site zetten. Hier zijn alvast de eerste drie van het eerste deel(tje) ^^

Deel I: Genese

Een zilveren maan schijnt neer
op een onbezoedeld woud
waar vrij de bomen buigen
voor stille wind en vreedzaamheid

Het speelse geweten tiert welig
de zonde in de mens broedt en broeit
gedachten spelen immer
met de weerloze, naïeve prooi

Maar behoedzaam boodt Zij aan
het kwade te vergeven
en meer nog, weg te nemen
om nimmer terug te keren

Het verdorvene verbannen
weggesneden van onder mensenhuid
zodat zij als Haar waren
De eeuwig jonge koningin
de Zuiverheid, in eigen persoon

-----------------

Het zwaard en kuras verloren
verteerd door de tijd die doet vergeten
geen wapens om te verdedigen
want zij zijn er enkel
om het leven te nemen

De nacht brengt enkel duisternis
onbestaande het idee van vuur
vuur brengt brand, brand brengt angst
maar gewillig ontberen zij
wat kwaad en destructief kan zijn

De onwetendheid als een geschenk
onzuiverheden weggedistilleerd
creëerend de goede mens
onnozel en geblinddoekt

-----------------

Maar de Onschuld, die vergaat
vroeg of laat, onafwendbaar
de ommekeer
stapt met rasse schreden voort

Niet merkend dat de hinderlaag
als een ondoordringbaar moeras
de bestemming heeft verzwolgen

Enkel het lichaam wordt gewassen
in de stroom van zuiver water
die vervuild en onteerd, de weg voortzet
tot aan de eindeloze zeeën
de uiterlijke tekens van ons verderf
uitbrakend, in dat ontembaar zoute meer