Gemiste Kansen 15

[Germ mode]Ein neues teil für alle an zu schauen! GANZ GEIL mjawohl! [/Germ mode] Eind deze week of begin volgende week komt er een nieuw deeltje. En voor de mensen die hem nog altijd niet door hebben <_< >_> >_< dit is fictie met een vleugje eigen ervaringen ertussen, dus vraag me niet wat nu echt gebeurd is en wat niet, alles is compleet buiten de originele context. *kucht* tot zover dit intermezzo. Enjoy! ^^

Onze ogen ontmoetten even, en haar glimlach bevroor. Ik wou haar niet meer, maar toch was het pijnlijk. Mijn gezicht moest ik niet in de spiegel zien om te weten wat voor uitdrukking die had. Altijd wel een klein gemis, alsof je iets tekort hebt, maar niets wat je ertoe zou brengen, erop af te gaan. Op dat moment was mijn dag al verneukt, en keek ik naar geen enkele andere vrouw meer. Frustraties en verdriet van zo lang geleden die terug naar boven kwamen, en het waard waren door het gevoel dat ik kreeg, van haar blik op me. Een kleine troost, die meer is dan wat ik verlangde. Ik snoof en draaide me om, wandelde weg voor ik door mijn knieën zou zakken van moedeloosheid. Teef. Ik meende het eindelijk.

Op zo'n moment komt al dat ouderlijk advies vanuit je jeugd bovendrijven, en besef je wat voor holle woorden het zijn. “Als je het maar genoeg wil, en je ervoor inzet, zal het wel lukken.” Of “Het komt allemaal wel goed.” Onzin van formaat. Sommige dingen lukken nu eenmaal niet, hoe hard je er ook voor vecht, en soms doet al die inzet het zelfs teniet. En dat alles uiteindelijk goed uitdraait is al weerlegd. Er is genoeg leed in de wereld om het te bewijzen. Een vriend vroeg of er iets mis was. Ik zei dat het ging. Het leven is een schone schijn, en ik wou even meedoen, maar niet te veel. Zeggen dat alles goed was zou ronduit een leugen zijn. Zeggen dat het gaat is alles en niets zeggen. Het zou gegaan zijn om op dat moment met een glimlach mijn voorhoofd tegen de muur te bonken. Vreemd hoe wat fysieke pijn troost kan bieden.