Wegens internetproblemen kon ik het nieuwe deel nog niet op de blog zetten. Nu is hij er dus wel ^^ Deze week komt naar alle waarschijnlijkheid nog een nieuw deeltje. Veel pret ermee!
Rond de middag besloot ik om te sms'en naar Stephanie. Hopelijk kon ze terugzenden, want voor zover ik kon weten had ze al die pezen ook doorgesneden. Nadat ik zo'n twintig minuten nadacht over wat ik erin zou zetten, besloot ik gewoon te zenden dat we eens moesten praten. Veel praten om precies te zijn. Op het eind kwam er nog iets van dat knuffelige gedoe, maar of ik het meende wist ik niet zeker. Wie blijft er nu samen met een suicidaal vrouwmens? Het mens had hulp nodig, en als ze nu zond dat het een ongelukje was, zou ik haar wurgen. Zelfmoordenaars kan je op verschillende manieren van dienst zijn. De nood aan nicotine drong zich wat meer op de voorgrond, dus ging ik naar buiten om te roken, en een boekje te lezen. Jezelf onderdompelen in een fantasywereld is veel leuker dan de realiteit ervaren. In die verhalen weet je tenminste wat goed en wat slecht is. Na mijn zevende zaf trilde mijn broekzak. Steph belde, dus ik nam maar op, enkel om een zucht te horen voor ze haar gsm terug uitdeed. “Fijn, ik ga gewèldige tijden tegemoet”, mompelde ik verbeten. Daarna lukten mijn pogingen om te lezen nauwelijks meer, dus legde ik het schrijfsel maar ergens binnen neer. Mijn broekzak trilde weer, en nu bleek het Sarah te zijn. Ze vroeg me hoe het was met me. Grappig, ze had er geen idee van wat er gebeurd was. Ik zei: “redelijk, voor zover mogelijk.” en vroeg of we eens overdag konden afspreken. “Is er iets verkeerd gelopen misschien? Tussen jou en Steph?” zei ze plagerig. “Kun je wel zeggen.” klonk het door mijn gsm met een geïrriteerde stem...
Een uurtje later stond ik aan de markt te wachten op haar. Tien minuten later kwam ze ook aan. Met vrouwen kan je nu eenmaal geen uur afspreken. We knuffelden gedag, en liepen wat rond in het park toen ik uitlegde wat er gebeurd was. Ze greep me bij de arm en begon te foeteren tegen me alsof ik iets misdaan had. Misschien was dat ook zo, hoewel ik niet zou weten wat. Toen ik haar wat gekalmeerd had, vertelde ik haar dat ik er geen idee van had waarom ze opeens in emo-modus verzeild raakte. De seks was goed, al zei ik het zelf, enkel in gedachten natuurlijk. Zeker geen reden om de polsen over te snijden. Vrouwenlogica is echter heel anders dan die van mannen, wie weet wat ze in haar hoofd gehaald had? Ik wist wel wat, maar dat kon de reden ook niet zijn. Sarah zette zich neer op een bankje en belde haar op, ik wou het niet persé horen, en stond naar wat grazende schaapjes te kijken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten